Jakub Fryderyk Hoffmann, znany także jako Hoffmann herbu Rożan, urodził się 16 września 1758 roku w Ostródzie, a zmarł 17 października 1830 w Warszawie. Był wybitnym lekarzem, przyrodnikiem i profesorem w Królewskim Uniwersytecie Warszawskim. Jako jeden z pionierów nauk przyrodniczych w Polsce, zasłynął również jako założyciel Ogrodu Botanicznego w Warszawie oraz był członkiem masonerii.
Hoffmann był synem aptekarza i reprezentował rodzinę niemiecką, jednak czuł się Polakiem. Jego działalność obejmowała nie tylko naukę, lecz także patriotyzm — pisał i nauczał w języku polskim, uczestnicząc aktywnie w wydarzeniach historycznych, takich jak powstanie Kościuszki. Służył również w Legionach Dąbrowskiego, a w 1794 roku, w czasie powstania, pełnił funkcję lekarza 16 pułku piechoty polskiej oraz lekarza dywizyjnego. Za swoje zasługi uzyskał pochwałę od naczelnika Tadeusza Kościuszki.
Po odbyciu edukacji w Ostródzie, kontynuował studia w europejskich miastach takich jak Petersburg, Królewiec, Wiedeń i Frankfurt nad Odrą, gdzie uzyskał tytuł doktora medycyny. Po przyjeździe do Warszawy, rozpoczął praktykę lekarską jako lekarz biskupa Jana Stefana Giedroycia, a jego umiejętności szybko zyskały uznanie wśród mieszkańców. Popularność przyniosło mu szczepienie dzieci przeciwko ospie, co uwidoczniło jego wpływ na zdrowie publiczne.
W latach 1797–1798 był lekarzem Legionów Polskich we Włoszech. Po zakończeniu działań wojennych osiedlił się w Rybienku koło Wyszkowa. W 1809 przyjęto go na katedrę historii naturalnej (zoologia, botanika, mineralogia) w Szkole Lekarskiej w Warszawie. W 1818 roku założył Ogród Botaniczny w Warszawie oraz przekazał swoje zbiory, tworząc pracownię przyrodniczą, która miała na celu rozwijanie badań w tej dziedzinie.
Hoffmann pełnił rolę profesora Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego aż do swojej śmierci. Jego wiedza i charyzma sprawiły, że zdobył reputację lubianego oraz szanowanego wykładowcy. Był autorem licznych prac naukowych z zakresu botaniki i medycyny oraz członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie oraz Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego. Interesował się także innowacjami technicznymi, tworząc projekt okrętu podwodnego oraz narzędzi medycznych, które miały znaczący wpływ na leczenie ran.
Hoffmann zmarł w 1830 roku, a jego życie doczesne zakończyło się na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Młynarskiej w Warszawie (aleja E, grób 7).
Przypisy
- śp. Jakub Fryderyk Hoffman.
- Bolesław Orłowski: Groźba i nadzieja. Sensacje z dziejów techniki. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1987 r., s. 86–92. ISBN 83-203-0224-2.
- Herb nadany w 1822 roku, Kazimierz Marcinkowski, Rodziny zaszczycone szlachectwem w Królestwie Polskim 1815-1836: z podaniem ich herbów na podstawie Dziennika Praw, Warszawa 1907 r., s. 26.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Ryszard Franciszek Makowski | Wojciech Kujawski | Christian Kraus | Mirosław Cezariusz PatalonOceń: Jakub Fryderyk Hoffman